(I was examined on the main themes of Géibheann and I was awarded 88%/H2 for this answer)
Is é easpa saoirse nó daoirse phríomhthéama sa dán seo. Úsáideann an fhile Caitlín Maude codarsnacht láidir sa dáin. Tá dhá íomhá tábhachtach ann. Bhí Caitlín Maude ag caint linn faoin daoirse a mhothnaíonn sí ina saol mar bhean nó mar fhile í.
Sa chéad cuid den dán, bhí néamhspláchas agus bród ag an ainmhí allta mar bhí sé saor. Deir sé linn go raibh sé ábalta chroith "crainnte na coille" lena gháir. Bhí sé an rí sa teochrasa agus bhí fhois aige go raibh sé go hállian. "A bhfuil clú agus cáil ar mo scéimh".
Áfach, sa dara cuid den dán, bhí téama difriúil ann. Téama an daoirse nó géibheann. Go tobann, bí an leon i ngéibheann sa zú anois. Níl bród air. Bhí brón, éadóchas agus fearg air. Níl aon suim aige le aon rud agus níl aon fuinneamh aige freisin. Líonn sé síos ar an talamh sa zú, ag féachaint ar "gcrann aonraic sin thall". Feiceann sé a lán daoine ar cuairt. Ceapann gach duine go raibh sé go hállain agus "a dheanfaidh rud ar bith" dó. Áfach, níl siad ábalta é a ligeann amach. Seo é sampla faoin daoirse láidir sa dán.
Is dán fáthchiallach é. Bhí daoirse an domhain ar an fhile nuair a scríobh sí an dáin seo. Bhí clú agus cáil ar Caitlín Maude nuair a bhí sí saor, ach bhí ailse uirthi. Nuair a bhí sí san ospidéal, ní raibh éinne ábalta í a ligeann amach. Mhothaíonn sí leis an ainmhí i ngéibheann. Toisc sin is é téama na daoirse is láidire sa Géibheann.